Zere txikia (Balaenoptera acutorostrata) bale espezie denen artean munduan den txikiena, ugariena zein azkarrena da. 7 eta 10 metro artean neurtzen dute, 5 eta 10 tonelada arteko pisua dute, emea arra baino haundiagoa izaten da (Zarauzkoa arra zen) eta bizkarralde grisa eta sabelalde zuria izaten dute. Munduan 3 azpiespezie ezberdin ezagutzen dira non elkarren artean harremanik ez duten. Ipar pazifikokoan, ipar atlantikokoan eta hego hemisferioen artean banatuko lirateke 3 azpiespezie hauek. Ale batzuk oso konfiatuak eta kostara zein itsasontzietara asko gerturatu arren ez dira ikusteko batere errazak izaten. Guk hemen ikusi degun alea ipar atlantikoko espeziea da, hegaletako zatirik haundiena zuri zuria zuelako beste azpiespeziek ez bezala. Ipar aldeko ur hotzak tropikoetakoak baino gogokoagoak ditu eta horregatik gero eta iparraldeago ugariagoa da. Ale batzuk urte osoan leku berdinetan bizi badira ere, udara Europa ipar aldean igarotzen duten ale asko negua pasatzera gure inguruko kostaldeetara etortzen dira. Gure artean izan degun ale hau bezala, asko estuarioetara sartzen dira, non kostara hainbeste gerturatzearren ondorioz ur putzu batean edo hondarraren kontra talka egin ondoren bertatik irten ezinda geratzen diren. Ur azpian arnasik hartu gabe 20 minutu ere igarotzen dituen arren, arruntena 3 eta 8 minutu bitartean arnasik hartu gabe egotea da. Zarauzkoaren kasuan, Juantxo Unzuetaren arabehera 4 minututako inmersioak egiten zituen. Historian zehar bale arrantzaleek ez zieten kasu askorik egin bale honi baino XX. mendearen hasiera aldera beste espezieak desagertarazten ari ziren ehinean bale hau ere ehizatzen hasi ziren, hasiera batean koipe askorik ez zuelako ez zuten ehizatzen bainan gero haragitarako hasi ziren ehizatzen. Gaur egun mundu mailan bale hau ehizatzea galerazia dagoen arren Japonia, Errusia, Islandia eta Noruegak debeku horri jaramonik egin gabe ehizatzen jarraitzen dute. Horietako askorek azterketa zientifikoen aitzakian jarraitzen dute ehizatzen. Bale bat ikusi bezain pronto arpoia gogora ote?
Euskal kostaldeko zetazeoei buruzko berri gehiago AMBAR eta VERBALLENAS en aurkitu zenezake.
Jarraian egunotan baleari hartutako irudi sorta bat duzue ikusgai.
Pasa den astean Zarauzko hondartzan balea ibili zela eta balearekiko surflari denen portaera ezin hobea izan zen, gainera hondartzan hondarrarekin talka egin ondoren beraiek izan ziren berriro uretaratu zutenak, beraz surflari gehienen portaera txalotzekoa izan zen. Bainan beti izaten da ardi beltzeren bat artaldean eta behin eta berriz baleari pakean utzi behar zitzaiola aipatu arren, surflari bat orduerdi baino gehiago ibili zitzaion berari pega pega eginda atzetikan jarraitzen eta bere ondora iritxitakoan taulatik jeitxi eta berarekin batera igeri eginez. Portaera hauek asko kezkatzen gaitu, bada garaia protagonismo nahiak alde batera utzi eta balearen hobe beharrez aritzeko. Imajinatu surflari honen bezala Zarauzko beste surflari denak bere atzetikan hasiko balira zer gertatuko litzateken. En fin....ea azkeneko aldia izaten den.
Bideo honetan ederki ikusten zaio azpikaldeko zuritazuna
4 minututik behin irtetzen zen arnasa hartzera
Surflari hauek geldi geldi egoten ziren balea bere parera iritxi arte
Surflariekin batera Arkamurkako taldekidea den Emilio Salvatierra ibili zen balea hondarretatik itsasoratzeko lanetan laguntzen, argazki hauek ere bereak dira.
Ondorengo gomendio hauek dira hondartzatutako bale baten aurrean jarraitu beharrekoak.
REINTRODUCCIÓN AL MAR
La primera recomendación es llamar siempre al 112. Si hay que actuar rápidamente que sea por lo menos aconsejados in situ vía móvil. De todas maneras a grandes rasgos y sabiendo que cada caso es un mundo, podría decirse:
Alejar a la gente. Tres o cuatro personas manteniendo al animal mojado. Sombra si es preciso.
Agujero en la arena alrededor del animal y con canal hasta la orilla para que entre todo el agua posible. Los mirones, a cavar.Si hay un mínimo de olas, intentar poner la cabeza hacia alta mar. Esto se hace tipo palanca, pero desde la mitad de pedúnculo caudal, nunca desde el extremo.
Unos intentan levantar y empujar el pedúnculo mientras otros empujan hacia el lado contrario la parte delantera, nunca de las pectorales, sino apoyando las manos en el lateral del cuerpo, a la altura de los ojos. Ahí el cráneo es grueso y no le haremos daño. VER IMAGEN ADJUNTA.
Nunca ponerse paralelo al animal, con el mar delante, la playa detrás y las personas en medio, ya que una ola grande podría echarnos el animal encima sin opción a apartarse.
Hay que hacerlo todo lo diagonal posible, para poder salir por al lado de la cabeza o la caudal en caso de que el animal se nos venga encima. Y siempre entre ola y ola. Es muy cansado así que lo ideal es poder renovar a las personas, sobre todo si no sale con 4 o 5 olas y hay que repetir.
Las tablas de surf ayudan, se pueden meter debajo del animal para que sea más fácil. Aunque también se podrían romper al retirarse el agua. Si no hay nada de agua, nada de esto sirve para animales tan grandes y habría que esperar la marea.
El límite puede precisamente que esté en el aliblanco...algo más grande y pesado... gran porcentaje de fracaso
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina
Mundu guzia da libre nahi duen iritzia emateko, baina eskertuko genuke mezu anonimorik ez bidaltzea, zeini zuzendu behar gatzaizkion jakiteko mezuaren bukaeran norberaren izena jarri mesedez.
Ez da irainik onartuko eta errespetu falta sumatzen badugu jakin dezala bere mezua borratua izango dela.
Eskerrik asko.