Egun hauetan Pascual Madozek idatzitako pasarte batzuk irakurtzen ari naiz eta gehienok seguruenik irakurrita edukiko dituzuen arren berriro gogoratzea merezi duela iruditzen zait. Zarautz 1845 eta 1850 garren urte garaian kokatzen du eta begira zer dioen.
Ikustekoa izango zen hezegune hau garai hartan! Non nahi ahateak, Kurriloak, antzarak, atalarrak, hegaberak... orain ere pasatzen zaizkigu bainan geratu gutxi eta Iñurritza aldean geratzen zaizkigun ale gutxi batzukin konformatu behar.
Milaka ahate batera ikusitako kontuak ere aipatzen ditu eta nola hondartzan ehizatzen zituzten. Aiako baserritarrak Zarautzen tiroak entzundakoan adi adi egoten omen ziren, beraien eskopetekin zain handik noiz pasako. Bainan orduan ahate hauek Afrikaraino juaten zirela uste zuten eta ez da horrela zeren gehientxuenak behintzat penintsulan barrena geratuko dira.
Lehen Karlistaldia gerra pasatu berria, sei bat urtera etorri zen Pascual Madoz lehen bizi Zarautzera udara pasatzera. Nahiz eta garai hartan Zarautz Karlista izan eta bera liberala harrituta geratu omen zen Zarautzen edertasunarekin eta zein eskuzabal hartu zuten herrian. Atera kontu, udarak pasatzeko orain Muskaria den toki berean eraiki omen zuen etxea, handik Getariako San Antón ikusten zelako.
Efectivamente, Madoz se retiró a Zarautz para continuar la redacción de su Diccionario y prendado de la belleza natural del entorno así como de la buena acogida de sus habitantes residió durante los veranos hasta que falleció en Italia en 1870.
Pascual Madoz eta berak idatzitako liburua behean, norbait interesatuta egongo balitz udal liburutegian dauka eskura.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina
Mundu guzia da libre nahi duen iritzia emateko, baina eskertuko genuke mezu anonimorik ez bidaltzea, zeini zuzendu behar gatzaizkion jakiteko mezuaren bukaeran norberaren izena jarri mesedez.
Ez da irainik onartuko eta errespetu falta sumatzen badugu jakin dezala bere mezua borratua izango dela.
Eskerrik asko.